Γιουγκάντα... που λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι. Δεν ξέρω από που βγήκε αυτή η έκφραση αλλά σίγουρα αυτοί που την λένε δεν πρέπει να έχουν ιδέα περί τίνος πρόκειται. Είναι μια πανέμορφη χώρα με φυσικές ομορφιές και πρόθυμους, φιλόξενους ανθρώπους. Φτωχοί, δεν λέω... αλλά με όρεξη να προσφέρουν και πάνω από όλα αξιοπρεπείς.
Εκεί, λοιπόν, σε αυτή την "αφιλόξενη" χώρα περάσαμε τις καλύτερές μας διακοπές. Κάναμε rafting στις πηγές του Νείλου, hiking στα βουνά, κανό και κολύμπι στις αμέτρητες λίμνες που υπάρχουν στη χώρα, απολαύσαμε τα μοναδικά τοπία με τους καταράκτες, επισκεφτήκαμε το τροπικό δάσος με τους χιμπαντζήδες, κάναμε walking safari στη σαβάνα, συναντήθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο με τους ελέφαντες του Queen Elizabeth National Park, hiking, camping, αράξαμε στα πιο υπέροχα μέρη που έχω φανταστεί!
Οι περισσότεροι δεν ξέρουν που βρίσκεται η Ουγκάντα αλλά ξέρουν να σου πουν ότι είναι επικίνδυνα, υπάρχει εγκληματικότητα και αρρώστιες, έλλειψη οργάνωσης και ότι δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει. Μα, εμένα, όλα τα παραπάνω μου θυμίζουν πιο πολύ την Ελλάδα!Υπάρχει κοινωνική διαφήμιση. Για τη συμπεριφορά των οδηγών, την εκμετάλλευση των ανηλίκων, τις σχέσεις των δύο φύλων με μεγάλη διαφορά ηλικίας και άλλα πολλά.
Σχεδόν όλοι μιλάνε αγγλικά! Ακόμα και στο τελευταίο χωριό υπάρχει τουλάχιστον κάποιος που να ξέρει κουτσά στραβά να συνεννοηθεί. Για να μην μιλήσουμε για τα νέα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο στην πρωτεύουσα. Παρακολουθούν όλα τα μαθήματα στα αγγλικά και σε ηλικία 12 χρονών μπορούν και συνεννοούνται άψογα.
Για να κλείσουμε, λοιπόν, ο μόνος κίνδυνος που αντιμετώπισα στην Ουγκάντα είναι αυτός
που φαίνεται στην τελευταία μου φωτογραφία. Η χώρα βρίσκεται σε άνοδο, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τον τουρισμό και όχι τον τουρίστα. Οι εγκαταστάσεις των campings και των ξενοδοχείων είναι από καλές έως τέλειες και τα μέρη ονειρικά. Μην ξανακούσω, λοιπόν, "Ουγκάντα γίναμε" γιατί θα τα πάρω στο κρανίο!
